Tijdens de ruimtereis:
Vooral tijdens het uitvoeren van de diverse werkzaamheden in het ISS maakte ik gebruik van mijn R.O.1 SPACE. De Orbit-Time counter kwam daarbij goed van pas omdat ik precies kon aflezen wanneer ik aan een volgende omwenteling om de aarde zou gaan beginnen. Ook de Mission-Time counter deed zijn werk: ik wist met één oogopslag hoeveel dagen en weken ik onderweg was.
Af en toe moest ik de horloges wel handmatig ‘bijwinden’, want het gewichtsloos zweven door het ruimteschip maakte dat ik soms te weinig mijn armen bewoog. Mijn vertrouwen in de werking van de horloges bleek echter overduidelijk toen we de waarschuwing kregen dat er een groot stuk ruimte- afval onze kant op kwam. Wij moesten op dat moment als veiligheidsmaatregel vanuit het ISS plaatsnemen in de Soyuz-capsule om eventueel toch een veilige terugreis naar de aarde te kunnen maken. Aangezien bij onze ‘officiële’ missie- horloges de digitale display soms haperde, mogelijk als gevolg van straling, leek het mij heel verstandig om mijn R.O.1 SPACE horloges mee te nemen. Verder zou Roland het mij nooit vergeven hebben als ik de horloges zou hebben achtergelaten in de ruimte. Tijdens de terugreis hebben de horloges het echt zwaar gehad, net als ik trouwens. De snelheids-vermindering van 28000 km per uur naar 900 km per uur en de zware G-krachten tot 6-G en de onvoorstelbaar zware trillingen die daarbij optreden wens je niemand toe, ook geen horloge, maar we hebben het beide prima overleefd!
Ná de ruimtereis:
Op 6 oktober heb ik een privé- bezoek gebracht aan Roland in Heerlen. We hebben daar de beide horloges aan een ‘Post mission inspection’ onderworpen en de certificaten van de twee “Special Edition horloges” ondertekend.
De testen konden niet beter uitvallen: met een amplitude van 303, een afwijking per dag van +2 seconden en een beat-error van 0.1, scoren deze horloges beter dan menig ongedragen horloge van welk topmerk dan ook. Veel mensen vragen mij wat er nu met de ruimtehorloges gaat gebeuren.
Eén ding is zeker, ze worden niet verkocht aan de hoogste bieder. Ik zal daar met Roland nog eens rustig over brainstormen maar voorlopig gaan we even lekker genieten van het feit dat we samen een stukje Nederlandse ‘Horlogegeschiedenis’ hebben geschreven.
André Kuipers op bezoek in het atelier van Roland Oostwegel in Heerlen